öykü - OKYANUS...

Küçük balık, Okyanus'un hemen yanında yaşıyordu. Tıpkı diğerleri gibi günlük yaşantısını sürdürüyor, geziyor, oynuyordu ama onu rahatsız eden bir şey vardı... Bir ses, içinden, içinin derinliklerinden gelen bir ses. "Sen buraya ait değilsin" diyordu. " Sen buraya ait değilsin." Ne zaman bu sesi duysa küçük kalbini korkuyla karışık bir merak kaplıyor, Okyanus'un derinliklerinden gelen ve gözünü alan ışığa bakarken buluyordu kendisini. Bazen o ışığa doğru bakarken hayallere dalıyor, rengini tam kestiremediği Okyanus'u hayal etmeye çalışıyordu. Acaba nasıldı? İçinde neler vardı? En çok da o ışık... Neden ona o kadar çekici geliyordu? Işığın kaynağı neydi?
Bir gün yine bu hayaller içinde yüzerken aniden geçitten geçerek Okyanus'a gitmeye karar verdi. Görmeliydi, mutlaka öğrenmeliydi rengini, içindeki sesin sebebini, aidiyetinin nerede olduğunu ve en çok da o parlaklığıyla onu davet eden ışığın kaynağını. Önce tereddütlü ve yavaş fakat gittikçe endişelerini geride bırakarak bir daha asla eskisi gibi olmayacak yeni bir hayata, ışığa doğru yüzmeye başladı. Büyülenmişçesine ışığa doğru hızlandı... Irmağın Okyanus'a döküldüğü yerden ona doğru geçti ve kendini bir anda koccaman yemyeşil bir dünyada buluverdi. Evet! Başarmıştı işte, Okyanus'taydı artık. Büyük bir şaşkınlık ve sevinçle, korkuyla değil çünkü korkmadığına emindi artık, çevresini incelemeye başladı. Ne kadar büyüktü burası ve öğrenecek ne kadar çok şeyi vardı. Derken hala ışığın onu çağırdığını fark etti. Tüm cevapları onda bulacağını bilerek kararlı ve hızlı, ışığa doğru yöneldi. Yaklaştıkça ışık daha da büyüyor, ışık büyüdükçe o daha da hızlanıyordu. Öyle kendinden geçti ki artık yorgunluğunu duymaz oldu. Yanındaki ırmakta yaşarken şimdi bir anda Okyanus'un derinliklerine, dibine gelivermişti. Son bir gayretle ışığa doğru hamle yaptı ve aniden sert bir 'şeye' çarptı. Geçirdiği kısa şokun ardından ne olduğunu anlamak için kafasını kaldırdı ve o 'şey'in ışığın kaynağı olduğunu anladı.
Bir aynaydı bu! Yavaşça ilerledi ve aynanın önünde durdu. İşte geliş sebebi karşısında duruyordu. Bakışlarını aynaya doğru kaldırdı ve tam o anda içindeki tanıdık ses karşıdan "Evine hoş geldin." dedi.
Balık, önce çevresini saran ve huzur veren o güzel kopkoyu yeşilliğe sonra da aynadaki eşine baktı...ve ölene kadar yeni evinde yaşamaya karar verdi...

(ilk yazılış tarihi: Haziran 2001)