parça 9: SON SÖZLER ve LEYLAKLAR

Yaşlı Kadın hasta yatağında; "Keşke haklı olmasaydım hiç". Dedi.

Sonra buruk bir gülümsemeyle gözleri dolu dolu, "Hayat bana hep haklı ama mutsuz olmayı öngördü.." diye başladığı söze devam edecek oldu ama gözlerinin dolusu yüreğini de doldurmuş olacak ki durakladı. Bir süre sessizlikten sonra, "Herkes yaptıkları için özür diledi ve haklısın dedi ama..." dedi, sonra cümlesini tamamlamaktan vazgeçip ani bir hareketle gözlerindeki yaşları silerek, "Neyse.. Şükür geçti bitti hepsi. Tükettim en sonunda buradaki günlerimi ve nihayet sonuna geldim. Ne büyük ezaydı Rabbim, dünyadan çekip gitmek isteyip de günlerini doldurmak zorunda olmak." diyerek tamamladı sözlerini.
Elimi tuttu, kalbinin tüm sevecenliğiyle gözlerini gözlerime dikerek, "Sen sakın benim gibi olmaya kalkma olur mu? Olabildiğince subjektif, kendini kayıran, şımarık biri ol her zaman. Bırak haklı çıkmayı, hep sen özür dileyen ol. İnan insan daha mutlu oluyor."

Tüm hayatını özetleyen bu tavsiyesini hiçbir zaman unutmadım. Bir bahar günüydü onu hastanede ziyaret ettiğimde ve başucundaki leylaklar mis gibi kokuyordu. O zamandan sonra ne zaman leylak koklasam aklıma gelir, burulurum.