diyaloglar - PSİKOLOGLA AŞK MAĞDURU;AŞKTA GURUR ve ONUR

- Gurur, yapmaktan utandığın kendine yakıştıramadığın şeylerdir. Aşkta gurur olmaz. Olursa aşk olmaz zaten. Onur ise sensindir. Seni temsil eden, seni sen yapan şeyler. Aşkta gurur olmaz. Zaten âşık olunca yaptığın her şeye şaşarsın. Ne olabileceğini görürsün âşık olunca. Her iki anlamda da. Mutluluğu da mutsuzluğu da aşırıdır aşkın. O yüzden aşktır zaten. Seni harika bir insan yapar ve acısında da yerlerde paçavra eder seni. Bilirsin, her yerde de böyle anlatılır ya zaten. Ama ne olursa olsun kendine yabancılaşmamak adına onurundan ödün vermezsin, vermemelisin. Bunlar seni sen yapmaktan uzaklaştıran şeylerdir. Aşk acısı geçince hastalıktan kalkmış gibi olursun sadece. Halsiz ama sensindir yine, hatta daha güçlü, tabi eğer onurunu zedelemediysen. Eğer zedelediysen hastalığın iyileşince kendini tanımakta zorluk çekersin. Bir kaybolmuşluk hissi peyda olur. Kendine gelmen çok çok daha zordur, bazı hallerde yoktur da geri dönüşü, eski halini özlersin. Yani aşkta gurur olmaz ama onursuz da sen olmazsın.

Daaaan etti kafasına bir şey bunları duyduğunda. Kalbi sıkıştı, daraldı. Demek ki o, aslında hiç âşık olmamıştı. Tamam, ağlamıştı günlerce üzüldüğünde ya da fiziksel acı çekmişti gidenin arkasından ama asla asla 'geri dön' diye yalvarmamıştı. 'Dön' bile dememişti hatta kimsenin ardından. Onu istemeyeni o hiç istemezdi, her zaman böyle olmuştu bu onun için. Onun hayatında 'ne olursa olsun ona ne yaparsa yapsın ille de o' diye bir anlayış hiç olmamıştı. Nasıl bir duyguydu acaba bu? Çok üzüldü sonra. Demek ki o gerçekten, tüm kalbiyle hiç aşık olmamıştı, gururunun önüne geçecek kadar kimseyi istememişti. Yoksa gururu onun onuru muydu?